فریاد ظلم ستیزی امام علی علیه السلام در نهج البلاغه
سه شنبه, ۱۵ مهر ۱۳۹۳، ۰۸:۵۴ ب.ظ
1. فنظرت
فإذا ليس لي رافد و لا ذاب و لا مساعد إلا أهل بيتي، فضننت بهم عن المنية
فأغضيت على القذى و جرعت ريقي على الشجى و صبرت من كظم الغيظ على أمر من
العلقم و آلم للقلب من حز الشفار.
ديدم كه كسي را جز اهل بيتم، يار و ياور ندارم، ترسيدم اگر با اهل بيتم جلو بروم، نسل پيامبر اکرم (صلى الله عليه و آله و سلم) براي هميشه از روي زمين برداشته شود، لذا صبر كردم ...
نهج البلاغه، خطبه217- ۹۳/۰۷/۱۵